De Belgische kustlijn afwandelen in 3 dagen

Het stond al jaren ergens te verstoffen op een bucketlist: ooit wilde ik de Belgische kustlijn afwandelen.
Corona zorgde ervoor dat ik twee vriendinnen voorstelde om te starten met vrijdagse wandelavonden ter vervanging van de fitness die gesloten was. Bewegen en bijpraten in de buitenlucht. Ideaal. Van oktober tot nu wandelden we elke vrijdag zo’n 10 km. Soms wat (veel) meer, soms wat minder. De ene keer een rondgang, de andere keer regelden we een taxi die ons op zo’n 10 wandelkilometers van huis afzette. Lang leve Komoot waarmee we makkelijk en snel wandelvriendelijke routes kunnen uitstippelen. En neen, dit is niet gesponsord.

Toen ergens op die koude winterwandelavonden, het idee om de kustlijn te voet af te stappen naar boven kwam, bleef dat in onze achterhoofden hangen. Ergens in juni werden agenda’s naast elkaar gelegd en datums geprikt en op een rustige avond deed ik een snelle poging om met de wandelknooppuntenwebsite 3 etappes uit te stippelen en te zoeken naar overnachtingsplaatsen. Het plannen ging nog redelijk vlot. Het was alleen moeilijk in te schatten hoeveel kilometer haalbaar was om dagelijks te stappen. De originele routes die ik uitstippelde waren zo’n 20, 25 en 25 km. Zoals je hier verder zal lezen, hebben we dagelijks toch meer gewandeld.

We zijn natuurlijk ook echte wandel-amateurs zonder enige ervaring met meerdaagse wandeltochten. Daarom delen we graag onze bevindingen hier. Misschien dat we er iemand anders mee kunnen plezieren of inspireren?

Etappe 1 van Retranchement tot Blankenberge
Etappe 2 van Blankenberge tot Middelkerke
Etappe 3 van Middelkerke tot Bray-Dunes
De rugzak
Tips

De drie etappes:

We beslissen om van Nederland naar Frankrijk te gaan. In de eerste plaats puur uit praktische overweging (één dame uit ons gezelschap wordt maandagavond in Watou verwacht). We geven de voorkeur aan naar de zon toe wandelen en mogelijks ook tegen de wind in (dan waaien onze haren niet in ons gezicht…). Maar we weten ook dat deze beslissing het allemaal wat zwaarder kan maken omwille van de tegenwind.


kustlijn wandelen

Etappe 1

  • We starten bij restaurant Zilt&Zout in Retranchement (Nederland). Het is wat zoeken waar we best starten en Google Street view zorgt voor extra verwarring (want de camping die daar bij knooppunt 46 te zien is, lijkt ondertussen in lucht opgegaan). Filip is taxi van dienst en dropt ons rond 10:20u met rugzak en lunchpakket.
    We volgen redelijk correct de wandelknooppunten: 12 – 46 – 1 – 6 – 7 – 8 – 9 – 11 – 12 – 22 – 23 – 26 – 28 – 30 – 31 – 32 – 33 – 35 – 36 – 40 – 41 – 43 – 42.
    Tussen knooppunt 36 en 41 gaat de route over het strand. We proberen zoveel mogelijk over het harde zand te lopen, maar merken toch dat dit extra energie kost. Een punt om op te letten dus (tip): controleer of het eb of vloed is voor je beslist de “strand”-route te nemen. Als de weg in de brochure van de Kustwandelroute lichtgroen is, dan weet je dat die over het strand gaat.
  • In totaal wandelen we zo’n 25 km. Rond 16u arriveren we bij het hotel.
  • We zoeken online een restaurant in de buurt zodra we aankomen in het hotel, maar zelfs dan is ons restaurant van eerste keuze al volzet. Gelukkig is er in het tweede restaurant wel nog plaats. Tip: reserveer tijdig of op voorhand je restaurant!
  • Overnachten doen we in het Mercure Hotel in Blankenberge. Omdat we met drie wandelen, hebben we een familiekamer geboekt. Deze kamer is ruim en bevalt ons. Het hotel heeft een zwembad op het dak en daar maken we dankbaar gebruik van (we hadden speciaal ons badpak mee). Het ontbijt is dik in orde (en de muffin was gewoon te lekker)!
kustlijn wandelen

Etappe 2

  • Dag twee gaat het van Blankenberge naar Oostende (net voor Middelkerke). We passen onze route wat aan en gaan vaker voor de niet-strand optie na onze ervaring van de vorige dag: 42 – 43 – 44 – 45 – 47 – 48 – 50 – 49 – 1 – 51 – 53 – 55 – (56 om iets te eten, geen aanrader btw) – 57 – 59 – 60 – 61 – 64 – 65 – 66 – 68 – 70. De keuze om niet over het strand te wandelen (De Haan en Bredene) heeft wel voor wat extra kilometers gezorgd, maar het is een mooie route om te wandelen en zorgt voor extra variatie.
  • 31 km (gewandeld van 9:30u tot 18:20u) is voor ons conditieniveau echt wel de max, zeker als er pijnlijke blaren verschijnen. In De Haan zijn we het spoor van de knooppunten even bijster geraakt, dat heeft ook wel voor een extra kilometertje gezorgd.
  • Stralend weer (alleen ‘s morgens net na vertrek één keer onze regenjas moeten bovenhalen om hem daarna snel terug uit te trekken).
  • Wandelen op een zeedijk op zondagnamiddag is ook wel heel veel laveren tussen de slenteraars. Niet ideaal maar gelukkig hebben we geen go-cart op onze hielen gehad (mijn grootste vrees).
  • We overnachten bij Ibis Budget Oostende Airport. De kamer is erg klein en zodra het extra bed is uitgeklapt, kan je best zo weinig mogelijk bewegen. Aan de andere kant: we kunnen met 3 op één kamer slapen en we betalen voor ons drietjes nog geen 150 euro voor kamer met ontbijt. Prijs-kwaliteit dik in orde. Het geluid van de opstijgende vliegtuigen moet je er bij nemen (maar ik kan niet zeggen dat het er veel waren).
  • Eten doen we in het Restaurant van de luchthaven (Belair Restaurant). Lekker en met zicht op de tarmac. Opnieuw was het restaurant van eerste keuze al volzet (zie de tip bij etappe 1). De taxi die we bestelden om naar het restaurant te gaan was echt wel ‘money well spent’. Laat ons zeggen dat de kilometers zich laten voelen.
kustlijn afstappen
kustlijn afstappen
kustlijn afstappen

Etappe 3

  • Opnieuw staan we om 9:30u vertrekkensklaar. Het is zelfs al zo warm dat we onze vest al direct aan onze rugzak hangen (ook al was er kwakkelweer voorspeld).
  • We hebben ervoor gekozen om meer recht op recht te gaan. De vermoeidheid begint toch wat te wegen. Ik heb nog rap een paar euro uitgegeven aan Komoot zodat we de route beter kunnen volgen (en rap vergelijken met een Google maps). Dat had ik misschien sneller moeten doen.
  • De route: De zeedijk op naar 72 – 74 – in Westende gaan we een stuk langs de kustbaan om dan terug in te pikken op 75 – 77 – 6 – 85 – 75 – 72 – Albert I laan – 66 – 65 – In de Schipgatduinen lopen we wat vast en beslissen we verder te gaan via het strand (Komoot is duidelijk niet zo goed in duinpaden) en omdat deze keer het strand wel goed meevalt blijven we op het stand lopen – 56 – 47 – 46 – 31 – 25 – 24 – 17 – 16 – 2 – 59 – 3
  • De overzet bij de monding van de Ijzer neemt ook middagpauze. Gelukkig zijn we nog op tijd. Waren we een half uur later dan hadden we daar een uurtje moeten wachten. Niet ideaal als je dringend naar het toilet moet of honger en dorst hebt.
  • Deze keer wandelt het strand wel vlot. Het is de kunst de juiste zandstrook te kiezen.
  • Omdat pauzeren er ook voor zorgt dat we terug op gang moeten raken (en dat is soms pijnlijk), proberen we die pauzes te beperken.
  • Na zo’n 85 km in de benen bereiken we de plek waar de grenssteen met Frankrijk stond (Bray-Dunes). De steen is weg voor restauratie. Een pancarte met foto van de steen staat er gelukkig wel.
  • Het stuk van het strand naar het binnenland (van knooppunt 59 tot de Rue des Dunes) is niet te onderschatten (allemaal mul zand) maar gelukkig is er aan het eind van het wandelpad een terras waar we op onze overwinning kunnen toosten.
kustlijn wandelen
grens met Frankrijk

De rugzak

  • Een trektocht wil ook zeggen: alles meepakken in een rugzak. Ik raad je aan om de film Wild met Reece Witherspoon eens te bekijken ter inspiratie (of net niet).
    Qua kleding moet je voorzien zijn op het voorspelde weer (en daar zat ook regen tussen). De rugzak van 30 liter die ik bij Decathlon kocht, was voor mij juist groot genoeg voor 3 dagen stappen en had een paar handige zakjes (en een rits naar het hoofdvak). Het is wennen aan zo’n 7 kg op je rug.
    Ik merkte wel dat ik met mijn bovenarmen steeds langs een gesp van de rugzak bewoog met irritatie tot gevolg. De laatste dag heb ik propere sokken rond die gespen gebonden. Het werkte wel maar voor een volgende tocht moet ik toch een betere oplossing zoeken. (tip: plak geen blarenpleister op je arm. Ik vond het op het moment geen slecht gedacht, maar die pleister er ‘s avond terug af krijgen was een minder goed idee…)

  • Wat zat er in de rugzak?
    • Ik voorzag voldoende ondergoed en wandelsokken.
    • Een topje om in te slapen (een pyjama weegt gewoon teveel)
    • Een propere t-shirt per dag (Tip: in een loop t-shirt vallen de okselvijvers niet op).
    • Ik rekende op zeep, shampoo en handdoeken van het hotel (wel de receptie moeten bellen omdat er te weinig handdoeken klaar lagen en op hotelshampoo reken ik de volgende keer niet) en stak alleen een gewone tandenborstel, staaltje tandpasta, haarkam, deo en washandje in een plastiek zakje. Tip: bewaar staaltjes tandpasta en neem de hotelzeepjes en -shampoo mee naar huis voor je trektocht.
    • Ik pakte een heuptasje mee met mijn geld, bankkaarten, etc. Het heuptasje stak ik bij in mijn rugzak (en was vooral handig om mee naar het restaurant te nemen).
    • De lichtste sandalen die ik heb (om niet ‘s avonds ook nog die stevige wandelschoenen aan te moeten).
    • Pleisters, blarenpleisters, schaartje en zonnecrème (in dit geval factor 50) zijn een must!
    • De skort (rokje met korte broek onder) die ik al jaren heb, kwam goed van pas (beter weer dan voorspeld). Ik droeg een loopskort waarvan de broekspijpen goed om mijn benen passen. Ik heb al gemerkt dat het binnenbroekje van mijn andere skorts omhoog kruipt en dat zorgt uiteindelijk ook voor irritatie en schurende billen.
    • De extra broek (gelukkig een lichtgewicht) die ik mee had, heb ik niet gedragen.
    • Een dun rokje, t-shirt en extra fleece (voor ‘s avonds of de extra fleece voor als het echt koud moest geweest zijn)
    • Een beetje extra energie in de vorm van koeken
    • Een drinkbus van 75 cl (beter op tijd extra water kopen dan direct met een paar liter water van start gaan)
    • Medicatie, oplaadkabeltjes en powerbank
    • Zakdoeken (zoveel mogelijk van papier… die kunnen achteraf de vuilnisbak in)
    • Regenjas (ik had ook een regenponcho van Decathlon bij, maar die heb ik niet nodig gehad)

Ik heb ingepakt met het keukenweegschaal naast mij. Alles wat naar mijn gevoel te zwaar woog (pyjama, extra fleece, leesboek) liet ik liggen. Misschien had ik nog kritischer kunnen inpakken?

Onze tips voor wandelaars samengevat:

  • Zorg voor goede wandelschoenen. Zie ook dat de maat goed zit. Net te kleine wandelschoenen zorgen misschien sneller voor blaren? Je kan overwegen om Teva Sandalen mee te pakken als reserve mocht je blaren krijgen.
  • Wandelsokken zijn even belangrijk. Tegenwoordig zijn er ook “cool” zomervarianten op de markt die ervoor zorgen dat voeten niet te heet aanvoelen. Voorzie ook extra kousen zodat je ‘s middag kan wisselen mochten je kousen nat geworden zijn van het zweet.
  • Neem ALTIJD zonnecrème mee. Denken dat de zon niet zal schijnen is een NO GO zelfs al wordt er slecht weer voorspeld.
  • Aan zee zijn geen muggen. De muggenspray kan je gewoon thuis laten.
  • Verzamel staaltjes zeep, shampoo, dagcrème, … om mee te nemen in je rugzak. Niet alle hotels zijn goed voorzien qua zeep en shampoo.
  • Ga voor lichtgewicht kleding.
  • Zorg voor wat extra energie in de rugzak. Een koek (of een platte muffin) kunnen een wereld van verschil maken als de energielevels laag zijn.
  • Zorg ook voor voldoende water. Als je weet dat je onderweg voldoende mogelijkheden hebt om water te kopen, moet je dat extra gewicht niet de hele dag op je rug meepakken.
  • Kijk naar de waterstanden om te zien of je wel of niet harde zandstroken hebt om over te wandelen op het strand. Is het hoog water, kies dan liever voor een alternatieve route die niet over het strand gaat.
  • Wandelen over een zeedijk op een zomerse zondagnamiddag, kan best druk zijn. Ochtendmensen starten beter wat vroeger aan hun wandeldag.
  • Een app kan het net iets makkelijker maken om je te oriënteren.
  • Wil je ‘s avonds gaan eten in het restaurant van je keuze, reserveer dan een paar dagen op voorhand.
  • Houd er rekening mee dat een hotel iets verder van de kust, ook extra kilometers zijn.
  • En vooral: zorg ervoor dat je in het juiste gezelschap wandelt!
Geplaatst in Effeweg | 2 zegjes gedaan

Ons kot ontvlucht naar Mont d’Enclus

Geboekt nog lang voor er van corona sprake was. Dubbel zo blij dat we toch nog weg mochten (want het had anders kunnen uitdraaien). Maanden thuis werken maakt dat je ook eens graag een weekje niet thuis bent. Deze herfstvakantieweek was meer dan welkom.

Mont de l’Enclus, ofte de Waalse kant van Kluisbergen, was onze vakantielocatie voor een week… een vakantiehuis met een goed uitgeruste keuken, open haard, sauna en hottub. Pure luxe (en genieten) in onze gezinsbubbel!

Onze fietsen, loop- en wandelschoenen kwamen meer dan van pas: Wandelen op de Kluisberg en Kwaremont. Fietsen langs de Schelde, RAveL en kleine (veld-)weggetjes. Telkens opnieuw verrasten de magische vergezichten ons.
De Vlaamse Ardennen en Picardisch Wallonië… voor ons de moeite waard (maar niet verder vertellen want dan wordt het daar ook te druk).

Geplaatst in Effeweg | Doe je zegje

Een weekje Kompas Gîte in Ellezelles

Italië werd wijselijk een jaartje in de kast geschoven en gelukkig was dat voor de verhuurders geen enkel probleem. Ik ging ijverig op zoek naar een alternatief in eigen land. Het was even zoeken, maar toen ik ergens in april Kompas Gîtes passeerde op het internet was het liefde op het eerste gezicht. Het wilde lukken dat ze nog beschikbaarheid hadden wanneer het ons uitkwam (en de eigenaars wilden kosteloos annuleren mocht Corona roet in het eten strooien).

Kompas Gite - Ellezelles

En dus vertrokken we 11 juli richting Ellezelles in Pays des Collines, net ten zuiden van de Vlaamse Ardennen. Een huisje dat helemaal alleen op z’n berg lijkt te staan, te midden van een graanveld. De eigenaars die het huisje helemaal zelf renoveerden, wonen aan de overkant van de straat. Hun schattige hond kwam regelmatig langs om goedendag te zeggen. De hottub in de tuin was een leuke extra (al vind ik een jacuzzi net iets makkelijker).

Omdat Nand nog maar pas uit het gips is na een een driedubbele beenbreuk, hebben we er een rustige vakantie van gemaakt. Voor de uitstapjes hadden we de rolstoel nog mee als aanvulling op de krukken.

Wat hebben we gedaan?

  • Het huisje ligt aan knooppunt 46 van het wandelnetwerk van Pays des Collines. We zijn dus een paar keer gaan wandelen, wel zonder Nand. De paadjes waren echt niet voorzien op een rolstoel.
  • We reden tot in Péruwelz voor l’Escale forestière. We hadden er wel meer van verwacht, maar de rolstoelvriendelijke wandelpaden maakten veel goed.
  • Dagje Pairi Daiza met rolstoel en krukken. Plezant om eens te doen, maar ik vroeg me wel al wat daar een dag zou zijn zonder beperkte capaciteit. Zelfs aan 30% vond ik dat er veel volk rondliep. En Nand, die stootte zijn grote teen, net in die paar meter dat hij toch nog even op krukken liep.
  • Een bezoekje aan Musée de l’auto Mahymobiles: mooie collectie maar heel beperkt, al denken we dat er een paar zaken gesloten waren.

Kortom: een rustig en aangenaam weekje in eigen land.

Geplaatst in Effeweg | Doe je zegje

Amusement in Noord-Holland

Gewoon rondsurfen naar vakantie-ideetjes. Wie me kent, weet dat ik me daar graag mee amuseer. Toen ik ergens in december zag dat een weekje weg naar Landal Ooghduyne in de krokus echt we heel schappelijk van prijs was, was dat natuurlijk heel verleidelijk. Het kostte me dan ook weinig moeite om de bende van de Gouden Driehoek te overtuigen. Mijn overredingskracht zorgde er zelfs voor dat nog een extra gezin overstag ging. Zij boekten een extra huisje voor de midweek.

Het weer was niet helemaal je dat. Het was de periode dat de stormen het nieuws overheersten en dat Corona nog niet al te veel aandacht kreeg. Het lijkt heel lang geleden…

Maar weer of geen weer, we hebben ons geamuseerd. Julianadorp, dat is vlak naast de Noordzee, te midden van de tulpenvelden. De tulpen stonden nog niet boven, maar er waren genoeg andere dingen te beleven.

Wat hebben we gedaan:

Voor herhaling vatbaar!

Geplaatst in Effeweg | Doe je zegje

Een weekendje bij de Moezel

Weekendje weg – Begin november – Gouden Driehoek – schappelijk van prijs – Duitsland – Moezel – mooi uitzicht – wijngaarden – Landal Mont Royal – regen – maar ook zon – stevige wandeling – Escape room – zwemmen (de jeugd toch) – spelletjes spelen – met sauna – en ook nog een beetje lezen.

Geplaatst in Effeweg | Doe je zegje

Roadtrip Noorwegen

Twee weken Noorwegen vorige zomer en nog steeds is er niks van op deze blog geraakt. Het zegt meer over deze blog dan over de vakantie. Inderdaad… Noorwegen zal ons nog lang bijblijven.

Er kwam wel wat voorbereiding aan te pas. Ik startte met twee vakantiehuizen die al langer op mijn Pinterest bord stonden en vulde daarna de gaten tussenin op. We beslisten om niet in Kiel de nachtferry te nemen, maar wel om helemaal naar Noord-Denemarken te rijden. En twee weken vakantie plannen in de zomermaanden was ook niet zo makkelijk. Uiteindelijk beslisten we om 15 augustus in de hele late namiddag (ergens rond 18u) te vertrekken. Onze koffer is goed gevuld met droge voeding en veel bakbroodjes (aardappelen mogen we wettelijk niet meepakken). We rijden tot in Bremen waar we een goedkope Ibis boekten. Na een eenvoudig ontbijt rijden we de volgende dag verder tot Brønderslev in Noord-Denemarken. Omdat we ruim op tijd zullen arriveren maken we nog een kleine omweg langs Løkken en waaien nog wat uit op het strand. Je mag de auto gewoon op het strand parkeren. We eten in het centrum van Brønderslev en slapen in een familiekamer van de hostel daar. Dik in orde.

Zaterdagochtend 17 augustus staan we om 8 u in Hirtshals bij de ferry om in te checken. Vier uur op de boot en onstuimig water. Geen internet maar wel voldoende lectuur en gedownloade Netflix reeksen om de tijd te overbruggen. In Noorwegen aangekomen rijden we naar onze eerste slaapplek.  Het valt ons meteen op dat er veel elektrische wagens op de baan zijn. We stoppen onderweg bij een winkel en kopen nog wat verse voeding. Gelukkig maar, we hebben snel door dat de supermarkten hier erg dun bezaaid zijn.

Het hutje dat we bij Torpo Gjestegard huurden, heeft zijn beste tijd gehad. De vloer watert af, het keukentje is minder dan basic en de balken van het slaapkamerplafond zien er uit als een WC-muur in eender welk jeugdhuis. We maken er het beste van, genieten van de Noorse uitzichten en de Noorse wifi, dat ook. We ontbijten met cornflakes (want we riskeren het niet broodjes te bakken in het aftandse oventje). Als we uitchecken zie ik de kat des huisjes over het ontbijtbuffel lopen. Blij met de cornflakes in mijn maag.

Zodra we terug op weg zijn, staan we versteld van de natuurpracht die we passeren. Geweldige vergezichten, keer op keer. De ooohs en de aaahs wisselen elkaar af. We rijden dan ook op één van de Scenic Routes, de Valdresflye route, die hierom bekend staan. Onderweg spotten we een kudde rendieren.

We rijden de hoogste bergtop van Noorwegen op, de Galdhoppigen. De Juvasshytta berghut ligt daar in een desolaat steenlandschap met zicht op de eeuwige sneeuw. Deze hut is ook maar een half jaar geopend. Eens september gepasseerd staat het daar leeg, wegens niet bereikbaar en te guur. Een gids van Klimapark2496 leidt ons rond in de omgeving, vertelt over de fauna, flora en het effect van de klimaatopwarming. Iedereen luistert geboeid. Als afsluiter bezoeken we de ijsgrot die er uitgegraven is. Meer dan een aanrader. We zijn blij dat we onze winterjassen, mutsen en wanten mee hebben.
We rijden nog een stuk van de Sognefellet scenic route. Opnieuw ademloos genieten van de uitzichten en eeuwige sneeuw.

De komende 6 nachten slapen we in Ornes. Ons vakantiehuis heeft zicht op het Lustrafjord. Ornes staat vooral bekend voor zijn staafkerk, de oudste van de 28 staafkerken die de tand des tijds doorstaan hebben.

Maandag 19 augustus: Na 3 autodagen kunnen we de rust gebruiken. Filip en ik wandelen in Ornes rond en bezoeken de staafkerk. Ons vakantiehuis is een pareltje en de jacuzzi, met zicht op het fjord maakt het helemaal af. Dit is Genieten met grote G. We zijn blij dat we voor ons verlof toch nog de nodige inentingen tegen tekenencefalitis haalden. Filip merkt de volgende ochtend twee teken op zijn onderbeen, waarschijnlijk tijdens de wandeling in zijn broekspijpen gekropen. Deze regio is geen risicogebied, maar de zuidkust van Noorwegen zou dat wel zijn.

Dinsdag 19 augustus: Veel meer dan frambozen en blauwe bessen kan je niet kopen in Ornes. We moeten met de overzetboot naar Sognal. Eerst rijden we nog naar de Kvinnafossen, één van de vele watervallen en verbazen ons over de vele boomgaarden. We dachten dat de Noren niet erg zelfvoorzienend waren en hun groentes en fruit vooral moesten importeren. Niet dus. Het weer is zus en zo en kan elk moment omslaan.

Gelukkig is het op woensdag wel een goed dagje, bewolkt maar droog. We boekten een “glacier hike”. Met een RIB-bootje varen we eerst naar de overkant van een stuwmeer om daar onze wandeling naar de Tunsbergsbreen gletscher te starten. We picknicken onderweg en als we bij de gletscher arriveren krijgen we clampons onder onze wandelschoenen en met pikhouweel en gezekerd aan een lang touw gaan we de gletscher op onder begeleiding van onze gids. Machtig!

Donderdag 21 augustus: Filip staat op met een pijnlijke enkel. Verplichte rust. Mats en ik wandelen in Ornes rond en zijn verwonderd over de dikke roze frambozen die hier aan de planten van de lokale boeren hangen. Appels, pruimen, aardbeien, blauwe bessen en frambozen, ze hebben het hier allemaal. We slaan onze voorraad lekkers in bij het zelfbedieningskraampje bij de kerk. De blauwbessen kunnen de competitie aan met onze Schriekse blauwbessen.

Vrijdag 22 augustus: Regenweer en dus wordt het het Norsk BreMuseum over gletschers en de klimaatsverandering. We pakken ook al in, want morgen zetten we onze trip verder.

Zaterdag 23 augustus: vandaag doen we de route Ornes – Ulvik. De rit wordt uitgebreid met een stuk van de Hardanger Scenic Route. Mooie uitzichten en vergezichten. Ik kan blijven kijken, de zonen iets minder. Die hangen (meestal) liever boven hun elektronica. Voor hen duurt de rit te lang. We doen twee overzetboten, de langste tunnel van Noorwegen (27 km) mét sfeerverlichting en duiken tunnel in en tunnel uit. We hebben de tel niet bijgehouden maar ik durft te zeggen dat we tegen het eind van de dag misschien wel 200 tunnels gedaan hebben. Onze laatste tunnel van de dag heeft zelfs een rond punt. Dit Noren hebben duidelijk iets met tunnels. Watervallen genoeg onderweg, maar de waterval van Steindalsfossen, waar je achter de waterval door kan gaan, is toch wel de moeite.
We slapen vandaag in een hytte op een camping. Back to basics dus. Het restaurant van het bijbehorende Gjestehus is vooral duur en niet bepaald bijzonder. We lezen nog wat en kruipen op de dunne matrasjes. En meest belangrijk: er is wifi.

Zondag 24 augustus: vandaag staat de rit Ulvik – Nesflaten op het programma. Onze eerste stop doen we in Tyssedal waar we het #kraftmuseet bezoeken. Een oude hydro-energiefabriek, een stukje industrieel erfgoed. Interessant om horen en zien. Na de picknick rijden we naar het stuwmeer dat de elektriciteitsfabriek voedt. We passeren het startpunt voor de hike naar de #trolltunga. Een wandeling van 24 km is niks voor ons. Omdat de rondleidingen op de Lilletopp niet meer doorgaan, wandelen we maar een heel eind langs het meer. We proberen de Trolltunga te ontwaren in de verte maar waarschijnlijk is die zo klein dat je die vanop die afstand niet kan zien.
Uiteindelijk gaat het verder richting het #energihotellet in #nesflaten. We stoppen net op tijd bij een eetgelegenheid in Røldal want nadien komen we echt niks meer tegen. Frituren kennen ze hier nog niet.
Nesflaten is een kunstmatig dorpje dat draait rond de energiecentrale en distributiestation die daar in de jaren 70 gebouwd zijn. De huisjes in het dorp zijn tegelijkertijd gebouwd. Het gemeenschappelijk zwembad van het dorpje mag ook gebruikt worden door de hotelgasten en daar maken we graag gebruik van.

lake trolltunga

Maandag 25 augustus: we nemen de tijd. Eerst een ontbijt met Norske vafler in het Energihotellet en daarna checken we uit. Ze voorspellen een extreem warme dag voor Noorwegen dus stoppen we eerst nog bij het zwembad dat we opnieuw voor ons alleen hebben.
Daarna volgt de laatste lange rit door Noorwegen. We rijden naar het Zuid-Oosten en verbazen ons opnieuw over de schoonheid van dit land. Het is inderdaad een mooie dag. Ons laatste verblijf is opnieuw een schot in de roos. Kurdola gard is een Noors landhuis met geschiedenis. Het is zo’n 150 jaar oud en werd een paar jaar geleden grondig onder handen genomen. De pasteltintjes passen perfect. We zijn onder de indruk.

Dinsdag 26 augustus: vandaag alleen maar zon staat er in mijn weer-app en dus halen we de kano’s uit de schuur en laten ze aan de andere kant van de oude treinbrug achter het huis te water. Het meertje blijkt een gigantisch meer. Puur genot! We zitten tot laat aan het water. Lezen (het uitgelezen moment om boeken van Noorse schrijvers te lezen), liggen, dutten… Nand, duidelijk de dapperste der Broeckies, duikt zelfs in het meer en amuseert zich te pletter. Filip en ik sluiten de dag af met een wandeling. We spotten een otter (of is het een bever) in het water. Het is donker als we terug zijn. Duidelijk een dag met een gouden randje.

Woensdag 27 augustus: een grijze dag. We plannen een bezoekje aan Kragerø, het stadje vlakbij. Edvard Munch, de schilder, heeft hier een paar van zijn levensjaren gewoond. We wandelen langs een paar plekken die als basis dienden voor zijn schilderijen. De sfeer is niet ideaal: ‘Dit is saai.’ herhaalt de jongste meer dan eens. Ik weet weer waarom ik zo’n dingen liever niet doe met de zonen.
Als we terug bij het huis zijn, is er een man de schapenwei aan de overkant van het beekje aan het uitbreiden. Mats, curieus als hij is, gaat toch eens poolshoogte nemen. Even later zie ik hem ijverig helpen met het zetten van de tijdelijke weipalen en het spannen van lint. Heel wat later komt hij terug binnen. Hij weet plots alles over het huis en de bijbehorende 800 (jawel) hectaren grond, voornamelijk bos. Hij heeft ook 150 kronen gekregen voor zijn hulp. Dat verdient niet slecht hier.
We sluiten de dag af met een vuurtje en marshmallows. We blijven zitten tot het al lang donker is.

Donderdag 28 augustus: Mats wil toch eens gaan kijken naar die 800 hectaren grond van het landgoed. We wandelen tussen bomen en een paar meertjes. We komen ook een beverdam tegen en Mats zijn nieuwe Facebook vriend (die van de schapen) bevestigt dit. Zouden we dan toch dinsdag een bever gezien hebben in het meer aan de overkant? Het wordt een stevige wandeling want Mats slaagt erin ons keer op keer weer een stukje verder te laten wandelen. Nand was de wandeling al vrij snel beu maar dankzij Pokemon Go kon hij ineens weer veel beter wandelen. We rusten uit op de bank van een klein hutje in het bos. Terug gaat beduidend vlotter… ‘t Is vooral bergaf. In de wei hier staan rendieren die gekweekt worden voor het vlees. We halen nog even de kano van ‘t stal maar er staat een stevig windje. Goed voor de armspieren. Zo gaat ook onze laatste dag in Noorwegen voorbij.

Vrijdag 29 augustus: de wekker staat om 5 uur. We moeten om 7 uur in Larvik bij de ferry staan die ons terug naar Denemarken brengt. We gaan niet direct huiswaarts. We boekten nog twee nachten in Billund. We slapen in het Zleep Hotel naast de luchthaven. Onze kamer heeft zicht op de vliegtuigen die landen en opstijgen. Niet helemaal soundproof maar het valt mee met het raam dicht. We eten bij een Italiaan, Bellini Ristorante (een aanrader!) en wandelen wat rond in het centrum van Billund. We merken dat een groot deel van het stadje vol staat met Lego gebouwen, het huis van stichter Ole Kirk en verschillende bedrijfsgebouwen. Het is ook geweldig om zien hoe verschillende Lego elementen in de gebouwen zijn verwerkt. Ik ben nu al blij dat ik Filip heb overtuigd om via deze plek naar huis te gaan. Yes, morgen naar LegoHouse!

Zaterdag 30 augustus: vandaag is de grote dag. Het #legohouse stond al op mijn bucketlist van zodra ik wist dat er aan plannen voor een groot Lego-museum gewerkt werd. Legohouse, here we come. In twee woorden: de Max! De zonen en manlief waren vandaag opnieuw de grootste Lego-fans. Wat we 6 jaar geleden in Legoland misten, krijgen we hier wel te zien: de geschiedenis van Lego. Verder zit het mega-moderne gebouw vol met speelzalen en speelelementen. Overal staan schermen waar je foto’s of selfies kan nemen van/met je bouwwerken. We waren er van opening tot net voor sluiting en hebben ons geen moment verveeld. ‘s Middags aten we in Legohouse bij Mini-Chef waar robots en Lego-mannetjes je eten maken.
Als je ooit in de buurt van Billund bent, zeker het #legohouse bezoeken (en neen, dit is niet gesponsord). We sluiten de avond af bij de Italiaan van gisteren. Nand en Mats laten zich verleiden tot een large Cola (75 cl). Da’s tof voor de foto’s. Morgen volgt nog een trip van 850 km om het eind van de schoolvakantie en het nieuwe schooljaar tegemoet te rijden.
Opnieuw hebben we een prachtige vakantie achter de rug, zijn we massa’s ervaringen en herinneringen rijker.

Moge de Corona-crisis snel achter de rug zijn, zodat we terug kunnen beginnen plannen.

Geplaatst in Effeweg | Doe je zegje

Gelezen in 2019

44 boeken gelezen in 2019

Gelezen in 2019

 

Geplaatst in Gelezen | Doe je zegje

Fun in Stavelot

Eind mei stond er een lang “Gouden Driehoek” weekend op de agenda. Van woensdagavond tot zondag verbleven we in Villa Stockeu,  een ruim vakantiehuis voor 20 personen met zwembad, sauna, jacuzzi, hamman én een machtig uitzicht over Stavelot. Niks van voordelen aan dit geweldige vakantiehuis (alleen het gekraak van de linoleum boven zou net wat minder mogen).

Stockeu - Stavelot - zwembad

De kinderen zaten van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat in het zwembad (of jacuzzi). Wat een luxe! Het was dus vooral een relax weekend, al hebben we ook wat gewandeld, was de kajak tof (voor de meesten dan toch…), was de death ride van het klimparcours in Coo stevig en was het Museum van het Circuit van Spa-Francorchamps in de abdij van Stavelot voor de autoliefhebbers interessant.

Stockeu - Stavelot

Zelf ik heb vooral genoten van de rust, het dobberen in het zwembad en het plezier in de kajak. Even op adem komen in een wel heel erg hectische periode. Tof!

Geplaatst in Effeweg | Doe je zegje

Naar Vlieland

Ondertussen hadden we al 4 van de Nederlandse waddeneilanden aangedaan. Alleen Vlieland stond nog op het lijstje en dus werd er voor de Paasvakantie een vakantiehuisje in Vlieland gezocht.

Vlieland, dat is autoloos. De auto moet in Harlingen achter blijven. Fietsen en bagage gaan mee op de boot. We hadden alles netjes gepland. Ruim op tijd tickets geboekt bij Rederij Doeksen voor onszelf, fietsen en de fietskar die we konden lenen. Voor de auto hadden we een plaatsje gereserveerd op een bewaakte parking in de buurt.

Vlieland is het kleinste Waddeneiland. Je kan dus in principe overal makkelijk met de fiets raken (alleen de stevige tegenwind is geen pretje). Om even naar de winkel te fietsen in Oost-Vlieland moet je wel altijd een heuveltje over. Stevige fietsbenen of wat conditie zijn aan te raden.

Het mooie vakantiehuis Dock20 op de Ankerplaats, lag op loopafstand van het strand. Ideaal om even snel gaan te vliegeren of van de zee te genieten.

dock20 op Vlieland

Wat hebben we gedaan:

  • Vuurtorenloop: Lopen mag je hier op z’n Hollands zien. De Nederlanders lopen altijd, alleen dat ze soms rennen. Wij wandelden zaterdagavond de vuurtorenloop en maakten kennis met Vlieland in het donker. Een wandeling van zo’n 9 km midden door het plaatselijk rusthuis, de tennisclub, langs de vuurtoren, bos, duinen en het strand, her den der met sfeerverlichting en animatie. Best plezant allemaal.
  • Blokarten: als we aan zee zijn dan willen de mannen altijd blokarten. Ook dit keer gingen we blokarten. Er was goeie wind, een groot strand, stralende zon. Wat wil een mens nog meer.
  • Fietsen: een rondje Vlieland is best tof, alleen de tegenwind is geen lachtertje en zorgt ervoor dat het drankje achteraf meer dan verdiend is.
  • Vliehors Expres: een gele truck met stevige en poëtische banden die je helemaal naar het eind van Vlieland brengt met de nodige animatie aan boord, een rondleiding in het drenkelingenhuisje en een zicht op Texel helemaal aan de westkant van het eiland.
  • Vliegeren: Nand heeft de smaak te pakken en is ondertussen een expert in vliegeren aan het worden.
  • Genieten, rusten en lezen: Vakantie is ook rust, relaxen, genieten van het zonnetje (dat ons geen moment in de steek liet) en lezen.

vliehors expres

vliehors expres

 

 

Geplaatst in Effeweg | Tags | Doe je zegje

Chillen in Le Fournil in Awenne

Ik sta achter met onze verslagen. In de herfstvakantie gingen we een weekje naar de Ardennen. Het werd een rustig weekje van relaxen, lezen, wandelen, fietsen, lekker eten, Euro Space Center (op een paar uur ben je daar rond) en de Grotten van Han.

wandelen in Awenne

Onze grootste uitdaging van de week was toch wel de haard. Ons vakantiehuisje in Awenne (opnieuw een pareltje en een mooie korting als je voor een week boekt!) had namelijk nog geen (aangesloten) centrale verwarming en dat is best wennen. We zijn ondertussen volleerd “stokers” maar beseffen des te meer wat een luxe we hebben thuis.

Le Fournil - Awenne

 



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Geplaatst in Effeweg | Doe je zegje